POCZĄTEK I KONIEC ŚWIATA W MITOLOGII NORDYCKIEJ
W mitologii nordyckiej początek świata opisuje się jako powstanie z wielkiej pustki zwanej Ginnungagap.
Koniec świata w mitologii nordyckiej nazywa się Ragnarök i jest to bitwa między siłami chaosu a siłami porządku.
W mitologii nordyckiej początek świata opisuje się jako powstanie z wielkiej pustki zwanej Ginnungagap. Z tej pustki powstały dwa królestwa: Niflheim i Muspelheim. Niflheim znajdował się na północy i był tak ciemny i zimny, że składał się tylko z lodu, mrozu i mgły. Na południu Ginnungagap powstało królestwo Muspelheim, które stało się krainą ognia i było tak gorące, że składało się tylko z ognia, lawy i dymu .
Gdy ogień z Muspelheim spotkał się z lodem z Niflheim, powstał olbrzym o imieniu Ymir oraz krowa o imieniu Audhumbla, która go karmiła. Z lizania solnych bloków lodu przez Audhumblę wyłonił się Buri, dziadek Aesirów. Ymir, ojciec olbrzymów lodu, miał równie niezwykłe techniki rozmnażania. Spocił mężczyznę i kobietę spod swojej lewej pachy 1.
Odin, syn Bora (syna Buriego), zabił Ymira. Krew wylewająca się z ciała olbrzyma zabiła wszystkich olbrzymów lodu stworzonych przez Ymira, z wyjątkiem Bergelmira. Z martwego ciała Ymira Odin stworzył świat. Krew Ymira była morzem; jego ciało - ziemią; jego czaszka - niebem; jego kości - górami; jego włosy - drzewami. Nowy świat oparty na Ymirze był Midgardem. Brwi Ymira zostały użyte do ogrodzenia obszaru, gdzie mieli mieszkać ludzie .
Koniec świata w mitologii nordyckiej nazywa się Ragnarök i jest to bitwa między siłami chaosu a siłami porządku. Bitwa ta kończy świat i zabija większość bogów oraz ich przeciwników, prowadząc do narodzin nowego świata
